Vrijdag: drive-in!

Door organisatie en medewerkers herkend werd ik de vorige nacht uitgenodigd om vandaag naar het Norfolkterrein af te reizen voor een heuse drive-in bioscoop. En tja, zo'n aanbod kan je natuurlijk eigenlijk niet afslaan. Zodoende vond ik mijzelf na een busrit terug op eerder genoemd terrein, dat eerder dienst deed als vertrekpunt van de Norfolklijn. Toen ik er aankwam zat de sfeer er al goed in. Vuren waren ontstoken, complete uitstallingen waren gemaakt en voor de mensen die geen bus of fiets hadden was er een ouderwetse Engelse dubbeldekkerbus met draaistoelen neergezet.

Na wat ronddralen, een drankje en een praatje was het zover. Het programma opende met de korte film How did over de band van vanavond genaamd Mattson2 and Ray Barbee. Interessant, maar echt bezig hield het me niet.


Nee, dan de hoofdfilm: The present, een spectaculaire en prachtig gefilmde productie over surfen. Oké: je moet ervan houden om veel naar surfende mensen te kijken, maar mooi is het absoluut. Hilarisch hoogtepunt in de film is een sequentie waarbij surfers in de meest krankzinnige outfits aan een surfwedstrijd deelnemen. Net zoals aan het einde van de film en andere "applausmomenten" wordt hier veelvuldig van de toeters gebruikt gemaakt. Prachtig!

Tot slot volgt een optreden van de broers Mattson en legendarische skateboarder Ray Barbee, die ook nog eens virtuoos gitaar blijkt te kunnen spelen voor een uitzinnig publiek. Helaas moet ik, wil ik niet verzanden in allerlei nachtbussen, al tijdens de helft van hun optreden het terrein verlaten.

Zaterdag: let's party!

In het weekend werden veel programma's herhaald, wat voor mij erg goed was aangezien ik het begin van het festival had gemist. Ik besluit te beginnen om 15:00 met de eerste reeks officiële selectiefilms. Helaas komt die te vervallen door technische problemen, waardoor ik tot 16:45 moet wachten op de volgende film.

Een hoop gesprekken (ik blijk op TV te zijn geweest en lach met de band van gisteravond) en een Turkse pizza later laat ik mij in het plastic stoeltje van zaal 1 zakken voor I have dreamt of working as a hairdresser. De film gaat over de toestand van zigeuners in Duitsland die regelmatig van hun opgebouwde leven worden getransporteerd naar een Oostblokland. Heel schrijnend en triest om te zien, maar het had net zo goed over de sloppenwijken in Brazilië kunnen gaan, aangezien de echte zigeunercultuur er niet in naar voren komt.

Naderhand blijkt de regisseuse in de zaal te zitten die met een Q&A haar verhaal doet. Even ben ik bang dat dit te lang duurt om nog naar de volgende film te kunnen, maar gelukkig blijkt die in dezelfde zaal te zijn. Desondanks mis ik (met dank aan een broodnodige plaspauze) de eerste minuut, wat kan gebeuren.

Het programma Official selection 3 bestaat uit de korte films Bigfoot: a beast on the run (een interessante en tegelijk geestige film over mensen die op Bigfoot jagen), Bye bye c’est fini (aandoenlijke documentaire over een 73-jarige dame die er zonder botox nog uitziet als een 50 jarige, en daar ook naar leeft), Not dead yet (aardig verslag van hoe een bar-eigenaar zijn vroegere ruige gasten weer opzoekt die herinneringen ophalen), To feed the beast (een mooi en stil verslag van hoe het eraan toe gaat in een papierfabriek) en tot slot Colours of blood (een opmerkelijke documentaire over liefhebbers van het drinken van bloed).


De keuze is vervolgens tussen het Ombak bali programma en de film Addicted to plastic. Na lang twijfelen en op advies van de crew besluit ik nog snel een kaartje voor het eerste te kopen en wat te eten. Deze maaltijd komt door regen in gevaar, met als gevolg dat de locatiemanager me snel wat restjes van hun eten brengt. Ik ben inmiddels een echte bewoner van Het Strijkijzer.
Na deze zeer smakelijke maaltijd laat ik mij met mijn dwarsligger-boek in een zitzak zakken, wachtend totdat regisseur Dave Arnold naar beneden komt om zijn verhaal te doen. Want wat wonderwel is gebeurd: het blok is volledig uitverkocht! Zodoende hebben ze het café ingericht tot 2e zaal, die ook helemaal vol komt te zitten/liggen.

Uiteindelijk komt regisseur Dave Arnold weer naar beneden voor een Q&A. Hij is druk bezocht, maar op mij na vraagt er niemand iets waardoor deze al snel ten einde is. Vervolgens is het tijd voor een ingelast nieuw optreden van Ray Barbee en de Mattson2. Wederom ronduit virtuoos en goed bezocht. Ik ben blij dat ik het deze keer helemaal kan meemaken. Graag zou ik beschrijven wat er allemaal gebeurde, maar deze mensen moet je gewoon zelf meemaken. Niet op CD, maar live. Genot verzekerd!

Tot slot is het tijd voor een daverende closing-party waarbij ik het flink laat maak, maar waarbij de wintertijd me meezit.