Reacties (2)

Robert
woensdag 16 februari 2011 om 11:53

Een goed verhaal over de tijdsgeest van de jaren dertig in de Verenigde Staten. De film heeft de tand des tijds echter niet helemaal doorstaan... Ondanks dat is Atticus Finch natuurlijk wel een grote held.

EdwinBeek
vrijdag 31 januari 2020 om 09:35

Nog steeds een actuele film. Men stelt racisme aan de kaak, gezien door de ogen van 3 kinderen.

Dat is een naïeve, (toendertijd in 1962) frisse invalshoek om een beladen onderwerp in beeld te brengen. En gedurfd; kinderen zijn qua acteerprestaties en geloofwaardigheid een risico. Maar ze brengen het er heel redelijk vanaf. Ondertussen is op de achtergrond advocaat Finch druk met het verdedigen van een zwarte man die beschuldigd wordt van verkrachting van een blanke boerendochter. Deze aanpak geeft de film zijn unieke sfeer: op de voorgrond spelende kinderen, terwijl daarachter zich gewichtige zaken afspelen. Gregory Peck is de rol van Finch op het lijf geschreven. Met zijn zware stem en nobel voorkomen dwingt hij onmiddelijk ontzag en respect af zónder zijn warmte te verliezen.

Toch heeft de film last van ouderdomskwalen. Erg traag met hier en daar wat overacting, zoals de boerendochter. Anderzijds kent de film genoeg emotionele momenten en zit de sfeer goed om de film de moeite waard te maken. Ook de credit-sequence aan het begin is prachtig in zijn eenvoud en zwart/wit-fotografie.