Reacties (1)

EdwinBeek
donderdag 19 februari 2015 om 21:11

Gebaseerd op het broeierige toneelstuk van Tennessee Williams staan de karaktertekeningen en dialogen nog altijd als een huis. Klassiek, maar wél goed. En alles waar het om gaat in deze film is seks, lust en begeerte. In tijden van zware filmcensuur; ga er maar aanstaan. Tel daarbij de donkere cinematografie en een sensuele, spookachtige jazzy score van Alex North en je bent voor mij een winnaar.

Met name de acteerprestaties van Leigh en Brando maken de film. Technisch kunnen de twee niet méér van elkaar verschillen. Maar dat komt hun personages juist ten goede in dit script. Leigh's personage moet hier theatraal, nep en psychotisch zijn. Jaren geleden toen ik deze film voor het eerst zag vond ik haar hierdoor vreselijk irritant. Nu had ik meer begrip voor haar gekozen spel en stoorde ze veel minder. Dat ze in het echte leven tegen een zenuwinzinking aanzat heeft, hoe wrang ook, haar spel misschien nog wel versterkt. Maar het is Brando die hier tijdloos bezig is. Hij "owned" dat scherm. Nog steeds zó fris en spontaan; het is werkelijk uitzonderlijk voor een film uit '51. De man was gewoon belachelijk goed. Hier nog de stomende hunk met de ruwe bolster, blanke pit die speels, dominant, onvoorspelbaar en gevaarlijk is. Plotse tirades waar je van walgt en 2 minuten later een huilende stakker waar je voor voelt. Fascinerend...