Reacties (1)

EdwinBeek
maandag 7 april 2014 om 22:48

Eén van de engste films aller tijden zeggen kenners (incl. Scorsese). Ach, dat is 'ie allang niet meer natuurlijk. We zijn meer gewend. Maar effectief is 'ie nog altijd. Zeker als je hem alleen thuis op een donkere, regenachtige avond kijkt met de lichten uit en met stevig volume.

Visueel één van de mooiste spookfilms die ik ken. Het zéér detailrijke set-design is zo opgezet dat gangen, deuren en doorkijkjes op de meest onlogische plekken zitten waardoor je vrij snel gedesoriënteerd bent. Zware Gotiek met overal van die net iets te enge engelengezichtjes, biddende beelden en meer van dat fraais, geven de film een enorm gewicht. Deze prent maakt ook weer duidelijk dat je met alleen geluid de meest enge dingen tussen de oren van de kijker kan stoppen...

Het camerawerk is voor die tijd uitmuntend. Het zwiert en zwaait als koude tocht door een huis. Schitterend. En in het prachtige breedbeeld-formaat krijgt het huis alle ruimte om z'n bedrukkende sfeer uit de ademen.

En dat moet ook wel, want het verhaal is nu niet z'n sterkste punt. Ik zat net lekker te speculeren welke kant het op zou gaan toen de aftiteling me overviel. Had graag wat meer de diepte ingegaan. De film is hierdoor wel multi-interpretabel, wat ik vaak een pluspunt vind. Eén van de theorieën die op internet de ronde doet is dat dit geen spookverhaal is, maar waanbeelden zijn van het hoofdpersonage. Een interpretatie die ik van tafel veeg omdat veel personages dezelfde dingen horen en zien.

Het grappige is dat veel elementen waar The Haunting om bekend staat al 2 jaar eerder veel beter zijn uitgewerkt in een nu vergeten film. Ik zal er binnenkort eens enthousiast over schrijven...