Reacties (3)

EdwinBeek
maandag 9 maart 2015 om 20:44

Spookfilms hebben een grote aantrekkingskracht op me. Balen. Ik woon alleen. Oud huisje. Het piept, kraakt en blaast op gezette tijden een koude bries door de kamers. Geen idee wie mijn illustere voorgangers waren hier. Gelukkig heb ik Bruce Willis nog niet kunnen spotten BUITEN de randen van m’n beeldscherm. Een goed teken…

Prachtfilm. Ook als je de clue allang weet. De sfeer is geweldig, de spanning langzaam opbouwend en bevat verder iets uitzonderlijks voor dit genre; de film heeft een groot emotioneel hart.

Deze prent heeft diepe indruk gemaakt op mij als tiener. Had nog niet veel gezien in dit genre, maar kon het ding moeilijk meer afschudden. En de eerlijkheid gebiedt me te zeggen; ik heb er nog steeds moeite mee. Maar ja, alles wat eng is trekt aan. Zo werkt dat. Dus kippenvel is vaste prik bij vele scenes. Perfect spel van Willis en Osment draagt daar zeker aan bij.

Wat ik ook zo geweldig vind is dat Shyamalan piepkleine, opzichzelfstaande
verhaaltjes vertelt met zijn geesten; de 19e eeuwse jongen die het geweer van vader per ongeluk af laat gaan, de Middeleeuwse bediende die wordt beschuldigd van paardendiefstal, de echtgenoot die lijdt onder haar slechte huwelijk… Het prikkelt de fantasie zodanig dat ik meer zou willen weten over deze personen. Dan heb je toch een rijk verhaal weten te vertellen. Dat zou Shyamalan niet snel nòg een keer lukken, weten wij nu…

Ramon
dinsdag 10 maart 2015 om 09:52

Volledig eens met Edwin. Een goede plottwist maakt het des te interessanter om de film nogmaals te bekijken en alle hints te zien, waardoor je je vervolgens afvraagt hoe je het in hemelsnaam niet zag aankomen. Dat is hier absoluut het geval.

EdwinBeek
woensdag 11 maart 2015 om 23:51

Ja, Shyamalan heeft hier gebalanceerd op een flinterdun koord. Zeer knap.