Reacties (3)

Nohands
woensdag 3 februari 2010 om 10:23

Klassieker, een must see actie no nonsence film!! (en goede muziek uiteraard)

EdwinBeek
zondag 29 november 2015 om 12:08

Een "actie-no-nonsence" film is een beschrijving die de lading aardig dekt!

Nu ben ik volgens mij niet het geschikte publiek voor deze Blues Brothers. Heb niet direct wat met de artiesten die hierin optreden of het muziekgenre zelf.

Het maffe verhaaltje heeft weinig om het lijf maar had desalniettemin een vuistdik script als basis vol met achtergrond-info over elk bandlid zag ik in de making-of. Regisseur Landis heeft flink geschaafd totdat het verhaal een eenvoudig excuus was om nummers en artiesten aaneen te rijgen. Geholpen door een vlot tempo en gestoorde actiescènes. Ik had het idee dat Jack Black jaren later voor 't gemak uit hetzelfde vaatje getapt heeft voor z'n "Tenacious D in The Pick of Destiny."

Entertaining, maar door het gebrek aan de juiste interesses deed de film mij iets minder dan voor anderen.

Hagar
maandag 30 november 2015 om 11:01

Oeps, was vergeten dat ik deze film ook gezien had!
En blijkbaar nooit iets over geschreven heb. Prima dan, bij dezen.

Maarre…. No-nonsense?… Hebben jullie dezelfde Blues Brothers gezien als ik?!

Toen ik The Blues Brothers voor het eerst zag was ik al blij met explosies, crashende auto's en uitzinnige personages. Wat mijn eerste liefde voor deze film verklaart.
Echter, de muziek van de film pakte me kort daarop, en sindsdien is de film niet meer uit mijn brein te bannen.
De humor is over de top, en wordt met overtuiging gebracht door de 2 over de top broers Jake en Elwood. Het leuke wat mij betreft zit 'em erin dat ze bijna de enige over de top personages zijn in een verder relatief normale wereld (niet geheel waar, zo zit er een non en een ex-vriendinnetje die ook buiten het gebruikelijke menselijk spectrum zitten… En oh ja, in de climax raakt zo'n beetje de hele wereld zijn verstand kwijt. Maar och. Kleinigheden. ).
Maar goed. Ik heb dankzij mijn liefde voor de muziek van deze film iets meer opgepakt van het genre, wat voor mij de cameo's leuk maakt.
Verder is de film een bijeenraapsel van semi-favoriete acteurs uit de jaren 80. Dan Aykroyd, John Belushi en John Candy heb ik veelvuldig gezien in mijn tijd.
Dus ja, er is weinig om niet van te houden in deze film voor mij.
Maar vergis je niet, het verhaal is simpel op het stompzinnige af, en wordt aaneengeregen door scènes die in feite nergens op slaan. Als je met die humor niet mee kunt komen, heb je geen beste met deze film, die duidelijk een echte fundering mist.

Een klein beetje achtergrondinfo: Jake en Elwood Blues zijn personages uit het indertijd populaire en relatief nieuwe Saturday Night Live. Een serie die bekend stond om anarchistische en overal-tegenaan-schoppende humor. De serie gaf een podium aan onder meer Eddie Murphy en Mike Meyers.
Het werd per ongeluk populair. De broers gingen toeren met een muziektoernee, en belandden in deze film. Maar hun oorsprong in Saturday Night Live uit zich in onder meer de toch wat grove humor met redneck-nazi's en het stompzinnig afschilderen van de godganse wettelijke macht in de film.