Reacties (4)

Walter
donderdag 31 mei 2012 om 10:39

229 minuten! ik ben jurist en ik kan niet rekenen. (dat is iets waar juristen zich op laten voorstaan.) anyway, ik geloofde mijn vrouw eerst niet toen ze zei dat de film bijna vier uur zou duren. vier uur! toen de film net begonnen was vroegen wij - mijn vrouw en ik - ons af hoe Leone het vier uur leuk zou houden. hoe-ie het gedaan heeft weet ik nog niet. wel weet ik dat die vier uur voorbij zijn gevlógen.

Ramon
donderdag 31 mei 2012 om 11:19

Kan je nagaan dat er vorige week in Cannes een nog langere versie is vertoond, en zelfs die was niet zo lang als Sergio Leone in zijn hoofd had.

Aantal jaar geleden dat ik deze heb gezien, maar mijn herinneringen zijn ook uiterst positief. Een waar epos.

Nohands
vrijdag 1 juni 2012 om 12:15

Goed idee, weer eens uit de kast trekken en lekker gaan kijken!!!

EdwinBeek
donderdag 17 maart 2016 om 11:29

Prachtige film die niet lang genoeg kan duren.

Lekker langzaam en dromerig van ritme met zeer gelaagde personages waarvan je gaat houden…of gaat haten. Het is een verhaal over vriendschap, melancholie, nooit beantwoorde liefde, levenswandel en dat soort zoete onderwerpen. Alleen verteld Leone deze onderwerpen vervlochten met snoeiharde actiescenes in gangsterstijl. Onderwerpen als verraad, geweld en vertrouwen vloeien hier weer uit voort. De film is zowel zoet als stoer. Italiaans zullen we maar zeggen..?

IJzersterke cast. Er zit geen zwakke schakel tussen. Een jonge James Woods maakt indruk en levert hier één van zijn eerste Woods tirades af. Ook DeNiro is groots, maar juist door klein te blijven. Met weinig woorden en kleine nuances levert hij een top-prestatie. Ook hele kleine rollen gaan nog naar mensen als Joe Pesci of Burt Young. Leone heeft een oog voor karakterkoppen en strooit ze rijkelijk rond. Kleine personages die je anders snel zou vergeten. Niet met deze gezichten. De verschillende acteurs en actrices die dezelfde personages als kind en volwassene moeten spelen zijn eveneens indrukwekkend gekozen. Incl. een nog zéér jonge Jennifer Connely. De kinderen wekken sympathie op met mooie koppies van ondeugende straatschoffies. Ook de verouderings make-up is foutloos. Gelukkig. Het geeft de film de geloofwaardigheid die het moet hebben om te werken.

Nog wat veren: prachtige cinematografie, fantastische score van Morricone, uitmuntende sfeer, doorleefde decors en ook nog eens een stoere film met van die typische (macho?) Leone humor. Groots regisseur… De niet-chronologische manier van vertellen maakt de film niet makkelijk te volgen, maar het is verre van onmogelijk. Ik houd er wel van de boel bij elkaar te puzzelen.

De film heeft iets weg van een avontuurlijk jongensboek. Iets wat andere films van Leone ook hebben. Het laatste shot van een breedlachende DeNiro lijkt te zeggen; uiteindelijk was dit leven het waard geleefd te worden!

Zo is deze film het waard bekeken te worden. Gaat dat zien!