Reacties (2)

Hagar
donderdag 7 maart 2013 om 10:28

Ouderwetse film-noir. Ik heb weinig vergelijkingsmateriaal, aangezien ik nog niet veel (lees: geen) echte film-noirs had gezien. Echter, met alle parodien in de wereld, vorm je je natuurlijk wel een beeld ervan, en deze film voldeed aan dat beeld tot in de details.
Het verhaal is prima, zij het niet heel speciaal. De karakters zijn net iets over de top, wat ze erg leuk maakt. Spanning zit er weinig in, maar al met al heb ik me er zeker mee vermaakt!

EdwinBeek
woensdag 19 juni 2019 om 21:15

Niemand weet precies wanneer de 1e film-noir verscheen, maar 'Double Indemnity' heeft absoluut het merendeel van de ingrediënten aangeleverd.

Verzekeringsagent Walter Neff en zijn nieuwe vlam vermoorden de weinig sympathieke echtgenoot van laatstgenoemde om het geld van de verzekering op te strijken. Een simpele opzet die de scriptschrijvers vakkundig uitbuiten; alles wat afwijkt van het moordplan levert spanning op. Hitchcockiaans zou ik bijna zeggen.

De belichting is donker, schaduwrijk en creëert de perfecte sfeer. Evenals de soundtrack die aangenaam in het gehoor ligt; geen vanzelfsprekendheid in oude films. En dan de dialoog. Die is scherp, vals, vlot en allesbehalve naturel. Geschreven door Raymond Chandler, wiens naam synoniem is voor 'hard-boiled dialogue' in het detective-genre. Z'n zinnen lezen prachtig weg op papier, maar zijn moeilijk uit te spreken door een cast. Men doet z'n best en levert een aantal sterke scenes af. Vooral Edward G. Robinson weet wel raad met de lappen tekst. Beste rol in een altijd nog vermakelijke film.