Reacties (2)

Hagar
vrijdag 2 oktober 2015 om 13:43

Visueel vind ik dit wellicht het beste voorbeeld van Disney's meesterschap.
Ieder klein aspect van tekenen had men hier onder de knie. De achtergronden zijn schitterend, gedetailleerd en rijk, maar leiden nergens af. De honden bewegen en voelen als echte honden, en de menselijke personages komen er bekaaid vanaf, omdat daar de focus gewoon niet ligt.
Je zou kunnen stellen dat het verhaal amper aanwezig is. Meer een opsomming van gebeurtenissen, zonder echte lijn.
Toch is het vermakelijk, en voel je graag mee voor de personages.
Ondanks dat ik moeilijk kan beschrijven waarom deze film zo prachtig voor me is…. dat is 'ie stiekempjes wel.

EdwinBeek
zaterdag 3 oktober 2015 om 15:11

Sluit me graag aan bij de mening van Hagar.

De film komt traag op gang en mist lange tijd een "doel." Maar dat vergeet je snel door het hoge entertainment-gehalte en de doeltreffende sfeer van een sereen, idyllisch Amerika uit de 19-de eeuw.

Technisch is hier uitzonderlijk vakmanschap te zien. Het is duidelijk dat de animatoren een grote kennis van hondengedrag- en beweging hadden. En daar bovenop gooien ze hun menselijke acteertalent en tekenvaardigheid wat tot zeer charmante en geloofwaardige personages leidt. Met Trusty als persoonlijke favoriet. ("Miss Lááády, Madam! Miss Láááááááády!) De Italiaanse koks zijn uiterst stereotype neergezet, maar erg sympathiek
en vol leven.

Dit was de eerste Disney die in widescreen gemaakt is. En dat is te zien aan de uitgekiende lay-outs die prachtig gebruik maken van het brede canvas. Omdat nog niet elke bioscoop in '55 de benodigde projectoren had, is er tevens een 4:3 versie gemaakt met meer zijwaartse camerabewegingen en zelfs herschikking van personages: http://animatedviews.com/wp-content/uploads/2006/12/ladytramp-04.JPG

De Blu-ray en DVD laten echter de Cinemascope-versie zien in al zijn panorama-glorie.