Reacties (1)

Walter
maandag 7 oktober 2013 om 09:30

ook de opvolger van Goldeneye draait om een baddie die narigheid veroorzaakt met een sateliet. deze keer geen sateliet die direct doodsgevaar oplevert - dat is pas over twee films, in Die Another Day, weer aan de orde -, maar eentje die índirect doodsgevaar oplevert. de sateliet waarover de geschifte mediamagnaat Eliot Carver (Jonathan Pryce) beschikt rommelt met GPS-signalen van andere satelieten, waardoor een Brits marineschip zich op Chinese wateren begeeft. al gauw zijn de poppen aan het dansen en krijgt James Bond (jawel, Pierce Brosnan) 48 uur om WOIII te voorkomen.

TND heeft ongelofelijk veel sterke punten. het verhaal heeft urgentie en houdt - vrijwel uniek voor een Bondfilm - de samenleving een spiegel voor. daarbij is het verhaal goed uitgebalanceerd en wordt het met vaart verteld, zijn de actiescenes meer dan dik in orde - het absolute hoogtepunt is de ontsnapping uit Carvers toren en de dolle motorrit die daarop volgt - en zijn de dialogen scherp en vol van oneliners (zonder dat dat overigens vervelend wordt).

op papier is TND een van de betere films van de franchise en misschien dat de film het ook op púnten goed zou doen. toch is er iets mis met TND. veel fans wijten dat aan de kleurloze Carver. ik weet het zo net nog niet. hoewel Carver niet een Max Zorin is, doet hij het best leuk als psychopaat en is hij kleurrijker dan een Karl Stromberg, om maar iemand te noemen. en ik denk niet dat iemand wil beweren dat Stromberg The Spy Who Loved Me tot een middelmatige Bondfilm maakt. goed, Stromberg had Jaws als handlanger en Carver moet het doen met wannabe engerd Mister Stamper en de suffe nerd Henry Gupta. misschien dat het palet aan baddies wat kleurrijker had gekund (dr. Kaufman is leuk, maar is - naar ik schat - zo'n vijf minuten in beeld).