Reacties (1)

EdwinBeek
woensdag 6 januari 2016 om 00:53

Nog steeds een ijzersterke film die weinig verouderd is. Wat de film heden ten dage tegen zich kan hebben is dat de reputatie van de prent de kijker sneller de juiste richting in doet denken, waardoor wij veel eerder in de gaten hebben hoe zaken in elkaar steken dan de hoofdrolspeelster zelf.

Maar de reis zelf is zo goed van opbouw. Vanaf de melancholieke begintitels voel je direct dat, hoe vrolijk de film ook begint, dingen uiteindelijk macaber, vreemd en paranoia gaan worden. De vreemde score past perfect bij de beelden.

Mia Farrow is uitmuntend als de breekbare Rosemary. De transformatie die zij ondergaat is zeer knap geacteerd. De performance van Ruth Gordon staat hier lijnrecht tegenover en is eveneens perfectie. En Polanski stopt alles tjokvol met interessante camera-bewegingen en composities. De droom-sequence op een derde van de film is een meesterwerkje in montage, camera, geluid en ouderwetse decor-trucs. Het voelt en klinkt als een droom en transformeert langzaam naar een nachtmerrie. IJzersterk.

Dit is horror-voer van het psychologische soort. De wijd opengesperde ogen van Mia Farrow, als ze in het wiegje kijkt, vertellen mij alles over het kleine gedrochtje dat erin moet liggen. Of zit het slechts tussen haar oren...?