Reacties (8)

Hagar
zondag 8 april 2012 om 11:05

Mijn eerste Hitchcock. The master of suspense.
Die suspense gebruikt hij echter alleen in de laatste 5 minuten van de film. De rest is traag, en niet ontzettend interessant.
Ik kan me voorstellen dat het in die tijd een goede film was, en dit heeft me voldoende nieuwsgierig gemaakt om meer van de man te willen zien, maar als dit zijn beste werk is, moet ik het misschien laten...

Ramon
zondag 8 april 2012 om 14:22

Dat het traag is maakt het echter niet per definitie niet spannend. Sterker nog; dat kan juist toevoegen aan die suspense, en dat is ook voor mij wat Hitchcock hier juist doet.

Het is ontzettend knap hoe hij slechts één locatie gebruikt (de binnenplaats), waarbij je een legio aan personages leert kennen. Het acteerwerk van Kelly is wat gedateerd, maar vooral James Stewart is hier nog altijd een genot om naar te kijken.

Ik kan me voorstellen dat de film nogal verschillende reacties opwekt, maar persoonlijk vind ik het een terechte klassieker.

Hagar
zondag 8 april 2012 om 19:56

Het probleem is denk ik dat ik moeite had met de conclusies die de hoofdpersoon trok. Ik kon me er niet in verplaatsen. Tijdsgeest? Slechte scriptkeuzes? I dunno, maar daarmee zit je een groot gedeelte van de film je af te vragen waarom je naar deze klucht zit te kijken, totdat het werkelijk spannend blijkt te moeten zijn.
Is niet helemaal waar, zodra Hitchcocks naam in beeld komt weet je dat het spannend behoort te zijn, maar dat vond ik het gewoon niet. Ik ben werkelijk blij dat ik hem gezien heb, hoor! Er zitten wat erg fijne film-ideeen in die ik waardeer, zoals het feit dat het zich op 1 plaats afspeelt, en zoals sommige van de suspense-tools De sigaret in de verder donkere kamer is heel leuk gevonden, bijvoorbeeld... maar dat maakt het voor mij geen goede film. Een klassieker? Ja, dat kan ik me voorstellen, maar gewoon over de datum inmiddels.

Walter
zondag 8 april 2012 om 21:00

ik ben het graag eens met alles wat Hans tot dusver over de film heeft geschreven. tragisch dieptepunt van de film: de fotoflitsen . ongelofelijk zeg.

zie nu pas dat dít dus Grace Kelly was! geestig.

EdwinBeek
zondag 23 juni 2013 om 23:12

Kan de titel "Master of Suspense" niet altijd waarderen. Het schept verwachtingen. En als die niet bij elke Hitchcock-titel worden ingelost, is de kijker wat teleurgesteld.
Terwijl Hitchcock veel meer kon dan alleen Suspense creeëren...

Een snikhete zomer op een binnenplaats in New York. Alle ramen staan open en de aan een rolstoel gebonden James Stewart loert en theoriseert erop los. En wij doen mee...

Voor mij Hitchcock op z'n best. IJzersterk concept als basis. Plus sterk acteerwerk, scherpe dialogen, goed camerawerk en een trage, opbouwende spanning.

Lange scenes zonder dialoog. Meepuzzelen met de dingen die je ziet. Daar draait cinema naar mijn idee om. Een visueel medium.

Het grootste gedeelte van de film te saai? Voor mij niet. Daar zijn de personages te sterk voor geschreven en geacteerd. Als echte voyeurs bedenken ze hun complotjes over de mogelijke moordenaar...
Meer dan een uur kijken we op veilige afstand mee met Kelly, Stewart en Ritter. Wanneer Hitchcock er dan uiteindelijk voor kiest om zowel moordenaar als voyeurs in één kamer te tonen , zorgt dat voor veel spanning.

Minpunten? Ja. Moet het eens zijn met de fotoflitsen. En dan nog iets; HOE, beste mannelijke mede-cinefielen, HOE kan een gezond man een vrouw weigeren als godin Grace Kelly?! Wat is er in vredesnaam MIS met het personage van Stewart?! WAT een plothole!! Die close-up in slow-motion van haar is GOUD. Eén van de mooiste vrouwen die ooit het witte doek heeft gesiert. Ik ben verliefd...

Walter
maandag 24 juni 2013 om 08:57

je weet dat necrofilie strafbaar is, toch, Edwin?

EdwinBeek
maandag 24 juni 2013 om 09:07

...Is ze dood..? Gisteren zag ik haar nog...

MRDammann
dinsdag 5 augustus 2014 om 17:51

Dit was ook mijn eerste Hitchcock, en ik heb me wel erg vermaakt. De aanloop is lang, maar in die aanloop zat er ook veel spanning, vond ik. Met fantastische camerastandpunten, wat een prachtige kwaliteit voor zo'n relatief oude film.
Paul Verhoeven heeft ook een keer gezegd dat in Rear Window de mooiste close-up in de filmhistorie zit, dit kan ik wel begrijpen.
Het einde vond ik wat minder, het was wel heel erg spannend, maar erg verrast was ik niet. Ondanks dat einde was het een hele goeie, echter vond ik het geen meesterwerk.