Reacties (1)

EdwinBeek
zondag 6 juli 2014 om 12:16

Bergman moet een Nazi-groep bespioneren in Zuid-Amerika. Maar zij en contactpersoon Grant worden verliefd op elkaar voordat het duidelijk wordt dat zij moet aanpappen met Nazi-crimineel Rains (de politie-chef uit de classic Casablanca). Zo ontstaat er een bizarre mix van drama / crime / thriller / film-noir...

Hitchcock kruidt dit simpele verhaal met een aantal zeer sterke suspense-scenes die uitblinken in eenvoud. Een voorbeeld;

De Nazi's houden een geheim verborgen in een gesloten wijnkelder. Tijdens een groot feest op het landhuis ontfutseld Bergman de sleutel ervan en gaat samen met Grant op onderzoek uit. De suspense ontstaat wanneer de champagne opraakt en Nazi-man Rains moet aanvullen vanuit de kelder. Hitchcock onderstreept dit fijntjes aan de kijker door close-ups te gebruiken van een grote ijsemmer waarin het aantal flessen snel verminderd en afwisselt met shots van het onderzoek in de kelder. Belachelijk simpel. Heb deze film ooit in de bioscoop gezien met veel publiek en de reacties waren verbazingwekkend nerveus.

De film kent meer van dit soort scenes waarin eenvoud zorgt voor veel spanning. Een stevige filmles.

De autoscene aan het begin, met de toen gangbare back-projection, moet je maar even op de koop toe nemen...