Reacties (3)

Ramon
woensdag 20 maart 2013 om 15:59

Dit semi-vervolg op The Wizard of Oz heb ik wellicht nog vaker gezien dan die klassieker zelf. Toen ik hem deze week opnieuw zag verbaasde ik me erover dat ik hier vroeger geen nachtmerries van heb gehad, gezien de vele zeer verontrustende beelden die we krijgen voorgeschoteld.

Dit soort duistere sprookjes mogen vaker gemaakt worden, mits de fantasiefiguren maar met practical effects tot stand komen en niet met busladingen cgi.

Hagar
donderdag 9 april 2015 om 17:56

De sequel op The Wizard of Oz. Maar ook weer niet.
Nieuwe interpretaties van de personages maken deze film tot een uniek geheel.
Het is gemaakt bij Disney in de jaren ’80. Disney in de jaren ’80 is zoals je Disney nooit gezien hebt. Duister, pessimistisch en met een zwartgallig gevoel voor humor. Deze film illustreert dat uitstekend!
Sommige concepten in deze film passen geweldig in horrorfilms, maar nee, ze zijn hier gebruikt ter opleuking van wat verder allesbehalve een bijzonder verhaaltje is. Het is ook erg episodisch van aard.
Nieuwe personages zoals Tic-Toc en Jack Pumpkinhead zijn visueel uitstekend in elkaar gezet, en brengen de film en de wonderlijke wereld van Oz tot leven.
Aan de andere kant komen personages als de Scarecrow en Cowerdly Lion er bekaaid vanaf qua special effects.
Ook de Wheelers (nieuwe wezens uit Oz) zijn ronduit belachelijk.
Het is duidelijk dat je deze film oneindig meer zult waarderen als je hem als klein kind gezien hebt. Het zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben, en heeft zeker ijzersterke punten, maar is onbevooroordeeld niet veel meer dan een aardig filmpje.

EdwinBeek
zondag 19 april 2015 om 13:49

Voor mij zo'n typische fantasy-film uit de jaren '80. Donker en grauw met old-school special effects vervaardigd.

Niet mijn ding. Zoals Hagar terecht opmerkt is het verhaal episodisch van aard. Zodoende zitten er een aantal vermakelijke sequenties tussen. De hal met hoofden staat me nog helder voor de geest. Horror-materiaal van de bovenste plank als je het mij vraagt. Al beschuldig ik de huidige Disney van braafdoenerij, de muis van de jaren '80 was een wel érg wild beestje voor de kids. Mij hoor je niet klagen. Het levert een sterke sequentie op.

Ik vrees dat de rest van de film mij al grotendeels is ontschoten. Behalve de wisselvallige special-effects. De ene keer hartstikke raak (de hoofden en robot Tic-Toc) en de andere keer goedkoop (de Wheelers). Het geheel bevat voor mij gewoon niet genoeg beklijvende personages of situaties.

En dan komen we weer bij die term "nostalgie" terecht. Als volwassene is kennismaking met dit soort materiaal gewoon niet van dien aard dat het blijft hangen...