De acceptatie van homoseksualiteit is iets waar we in Nederland trots op zijn, ons land staat wereldwijd voorop als het gaat om de rechten van deze bevolkingsgroep. In Amerika is men nog lang niet zover, maar Hollywood lijkt de afgelopen jaren wel besloten te hebben dat het afgelopen moet zijn met het taboe. Homo's worden niet langer standaard neergezet als de vreemde bijfiguren, maar spelen steeds vaker de hoofdrol. Met name de onafhankelijke films lijken voorop te lopen bij deze verschuiving, en ook in The Kids Are All Right zien we een gezin met twee ouders van hetzelfde geslacht dat zo normaal mogelijk wordt geportretteerd.

Nic en Jules zijn twee vrouwen van middelbare leeftijd die al jaren bij elkaar zijn, maar inmiddels begint hun relatie toch wel kleine barstjes te vertonen. Begin jaren '90 besloot het tweetal om gebruik te maken van een spermabank om allebei zwanger te raken, met Laser en Joni als gevolg. Wanneer die laatste 18 jaar oud wordt vraagt haar broertje haar om gebruik te maken van het recht om naar contact te vragen met hun anonieme donor. Aanvankelijk ziet ze weinig in het plan, maar wanneer broer en zus hun biologische vader ontmoeten ontdekt ze dat het eigenlijk best een normale kerel is.


Paul (Mark Ruffalo) is een nogal zweverig type met een eigen restaurant die alles wel prima lijkt te vinden. De nieuwe situatie is wat hem betreft een plezierige bijkomstigheid, maar met name Nic is van mening dat zijn nieuwe betrokkenheid de zorgvuldig opgebouwde opvoeding teniet zal doen. "Zo heeft ze nog nooit tegen me gepraat," geeft ze aan wanneer Paul zijn dochter mee heeft genomen op de motor, iets wat haar moeder haar altijd verboden heeft. Het geeft goed aan waar de film nu precies over gaat: we zien een doodnormaal gezin dat ontwricht wordt door de komst van een buitenstaander.

In haar poging om het lesbische koppel maar "zo normaal mogelijk" over te brengen schiet regisseuse Lisa Chodolenko af en toe wel iets te ver door. Sommige scènes komen wat geforceerd over, maar daar tegenover staan enkele hilarische momenten van ongemakkelijkheid. Qua toon is het geheel dan ook goed te vergelijken met films als Little Miss Sunshine en The Squid and the Whale, hoewel de humor wel net wat anders wordt overgebracht.


Een dialoogfilm als deze staat of valt met de acteurs, en wat dat betreft is de regisseuse met haar neus in de boter gevallen. Bening en Moore spelen de twee tegenpolen met verve, de botsingen tussen de controlfreak en haar besluiteloze echtgenote komen realistisch over. Ook Mark Ruffalo beeldt zijn personage prima uit, maar het is met name Mia Wasikowska die opvalt. De jonge actrice was eerder dit jaar te zien in Alice in Wonderland, maar het zal deze rol zijn waardoor ze hopelijk spoedig meer grote rollen aangeboden krijgt. Ze weet op bijzonder overtuigende wijze over te schakelen tussen tegenstrijdige emoties als teleurstelling en blijdschap.

Dat legt echter wel een kritiek puntje van het verhaal bloot; de film onderzoekt met name de driehoeksrelatie tussen de drie volwassenen, maar het zou wellicht interessanter geweest zijn om dit meer vanuit het oogpunt van de kinderen te doen. De emotionele lading zou dan wat beter over komen, maar zoals het nu gedaan is is het ook zeker meer dan prima. The Kids Are All Right is in ieder geval een lekkere feel good film die drama en humor goed weet af te wisselen.