Als acteur is Ben Affleck nooit echt heel erg serieus genomen binnen de filmwereld, maar door in 1998 samen met Matt Damon een Oscar binnen te halen voor Good Will Hunting verzekerde hij voor zichzelf een toekomst op meerdere vlakken. Inmiddels weten we dat hij niet alleen verdienstelijk werk kan verrichten met pen en papier, maar ook nog eens talent blijkt te hebben als regisseur.

Zijn speelfilmdebuut Gone Baby Gone mocht op lovende kritieken rekenen, maar diens opvolger The Town moest het doen met veel meer wisselende recensies. Inmiddels zijn we met Argo aanbeland bij de derde film waarvoor hij achter de lens is gekropen, en op vrijwel alle vlakken is dit zijn meest succesvolle productie tot nu toe. Steven Spielbergs Lincoln heeft dit jaar wellicht de meeste nominaties op zak, maar alles lijkt erop te wijzen dat Afflecks film komende zondag wordt uitgeroepen tot de beste van het afgelopen jaar.

De film bevat dan ook alle elementen waar men in de Verenigde Staten van smult; een internationaal verhaal waarin het grote land een centrale rol speelt, bijzonder goed acteerwerk en een passende mix van spanning en humor. Ook in de rest van de wereld is inmiddels echter gebleken dat Affleck een hit te pakken heeft, met name doordat er maar weinig kijkers te vinden zijn die echt negatief zijn over het eindresultaat.


Het strijdtoneel van het waargebeurde script is de Iraanse hoofdstad Teheran, waarin pakweg dertig jaar geleden een revolutie uitbrak waardoor zes Amerikaanse diplomaten moesten onderduiken. Wanneer de CIA geen realistische aanpak kan bedenken om het stel in veiligheid te brengen wordt de specialist Tony Mendez erbij gehaald, die een plan in elkaar zet dat zo vergezocht is dat het wel moet lukken.

Met de hulp van Hollywood zet hij de productie van een sciencefictionfilm op, waarvoor het nodig is om in Iran op zoek te gaan naar geschikte locaties. Door de diplomaten op te stellen als deel van de crew hoopt hij ze een dekmantel te geven waarmee hij ze uiteindelijk het land uit kan smokkelen. De afgelopen weken komen er steeds meer berichten naar buiten dat er maar weinig klopt van de details, maar in grote lijnen moet dit werkelijk weergeven hoe de geheime dienst destijds te werk is gegaan.

Deze wetenschap is belangrijk, aangezien we dit idee in een fictief verhaal wellicht juist onrealistisch zouden vinden. Het is fascinerend om te zien hoe het bizarre plan wordt uitgedacht en uitgevoerd, waarbij het enorm helpt dat men de tijdsgeest goed heeft weten vast te leggen. Via de make-up, decors en cinematografie krijgen we werkelijk de indruk te kijken naar een film uit 1980.


De druk wordt effectief nog meer verhoogd doordat we af en toe zien hoe een groep kinderen bezig is met een puzzel die leven en dood kan bepalen. Hun poging om bergen papiersnippers om te zetten naar foto's van de gegijzelden zorgt voor een spanningsboog die helaas richting het einde zijn doel ietwat voorbij schiet. Een belangrijke scène op het vliegveld schiet net iets te ver door, waardoor de geslaagde opbouw toch een beetje wordt afgebroken.

Voor de rollen van de diplomaten heeft Affleck acteurs gezocht die sprekend lijken op hun personages, maar opvallend genoeg had de CIA-specialist die hij zelf vertolkt een geheel andere etniciteit. De beste rollen zijn echter misschien nog wel toebedeeld aan John Goodman en Alan Arkin, die als twee grote namen binnen Hollywood met de nodige humor een flinke knipoog naar de filmindustrie vormen.

Er is al veel geschreven over het feit dat Affleck komend weekend geen kans maakt op een Oscar voor de regie, terwijl hij bij vrijwel alle overige awards juist gelauwerd is in diezelfde rol. Het is lastig te bepalen in hoeverre deze film afhankelijk is van de regisseur of meer de schrijvers, maar het ontbreken van een nominatie is hoe dan ook bijzonder curieus. Van de geanimeerde proloog tot de ontknoping is Argo een sterke film die terecht grote kans lijkt te maken op de belangrijkste Oscar, waardoor we alleen maar kunnen hopen dat Affleck niet al te lang wacht om weer achter de camera te kruipen.