De afgelopen jaren is er veel geschreven over de aanwezigheid van creativiteit bij Pixar. De animatiestudio zou zich volgens de critici te veel bezighouden met vervolgen, terwijl films als Cars en Brave niet het niveau zouden halen van de kunstwerken die het bedrijf voorheen produceerde. Met Monsters University duikt men wederom in een wereld die we reeds eerder hebben bezocht, met het verschil dat we deze keer voor het eerst te maken hebben met een prequel.

Monsters, Inc. wordt door vrijwel alle liefhebbers van animatie betiteld als één van de beste werken van de studio, mede door de vriendschap tussen Mike en Sulley die zo treffend in beeld werd gebracht. Het lijkt dan ook een logische stap om in dit verhaal te laten zien hoe de twee elkaar hebben ontmoet, waarbij uiteraard het gegeven niet kan ontbreken dat de twee aanvankelijk liever uit elkaars buurt wilden blijven.


Al vanaf de introductie wordt duidelijk dat het geheel nog iets meer draait om Mike Wazowski dan zijn blauwe, harige vriend. Van kleins af aan wordt de wandelende oogbol duidelijk gemaakt dat hij maar voor weinig zaken geschikt is, wat hem wellicht des te meer motiveert om zich te laten opleiden tot zogenaamde scarer. Ook op de universiteit uit de titel blijkt dat Mike het zwaar zal krijgen in dit wereldje, maar de jaarlijkse Scare Games lijkt zijn grootste kans om alsnog een voet binnen de deur te krijgen van het exclusieve gezelschap.

Een groot gedeelte van de film draait dan ook om de opdrachten uit dit toernooi, dat menigeen zal doen denken aan Harry Potter and the Goblet of Fire. Deze wedstrijden tonen ons de innerlijke groei van Mike en Sulley, maar gelukkig omvat het verhaal nog meer kleinere lijnen om de kijker bezig te houden. Van originaliteit moet men het hier niet hebben, maar het scenario doet zijn werk en zakt enkel tijdens het laatste gedeelte even in.

Het sterkste element van Monsters University is er één waar ook diens voorganger om bekendstaat. De humor staat als een rotsvast huis, waardoor je na het verlaten van de bioscoopzaal nog diverse quotes liefkozend om je heen zal horen. Sterk karakterwerk met een flinke dosis slapstick laat zien waarom Pixar op dit vlak nog altijd heer en meester is.


Geheel volgens de traditie worden we ook hier weer getrakteerd op een kort voorfilmpje dat niets te maken heeft met het verhaal dat erna volgt. In The Blue Umbrella volgen we een paraplu die een oogje heeft op een rode soortgenoot, maar vooral de speling van het lot nodig heeft om dichter bij zijn doel te komen. De animatie is prachtig en uitgevoerd in de meest realistische stijl die Pixar tot nu toe heeft gehanteerd, maar het verhaaltje mist het unieke element dat de oudere shorts zo deed uitblinken.

Volgens de negatieve geluiden zou Pixar zich teveel richten op de bestaande franchises, maar met dit soort films als resultaat hebben we weinig reden tot klagen. Monsters University is niet de meest originele productie uit de koker van de studio, maar mede door het uitdiepen van de personages en de scherpe humor is dit een prima animatiefilm waar vrijwel iedereen zich goed mee zal vermaken.