Comicverfilmingen zijn hot: Sinds Marvel heeft ontdekt dat hun reeksen veel geld op kunnen leveren als live-action film, wordt er de ene na de andere comic naar het witte doek vertaald. Dit heeft enkele goede reeksen als Spider-Man, X-Men en Blade opgeleverd, maar aan de andere kant werden bioscoopbezoekers door Marvel ook beledigd met bijvoorbeeld Daredevil en Hulk. Al direct nadat de eerste beelden waren vrijgegeven van Ghost Rider werd ervoor gevreesd dat de film zich in het laatste rijtje zou mogen scharen, de grote vraag is of Mark Steven Johnson (Daredevil) inderdaad wederom een mislukte Marvelfilm op zijn CV mag bijschrijven, of heeft hij het tij tijdig weten te keren?



Ghost Rider mag dan wel een B-titel van Marvel zijn, het verhaal is er niet minder interessant door: Wanneer Johnny Blaze (Nicolas Cage) ontdekt dat zijn vader ongeneeslijk ziek is krijgt hij een bezoekje van de duivel Mephistopheles, een zeer ingetogen rol van Peter Fonda, die hem aanbiedt zijn vader te genezen van zijn kanker. Blaze neemt het aanbod aan, maar komt er na vele jaren van stunten op motors pas achter wat er eigenlijk van hem verlangd wordt als tegenprestatie: Voortaan gaat hij 's nachts door het leven als de Ghost Rider, een brandend skelet op een al even vlammende motor die de zoon van de duivel en zijn vier hulpjes moet tegenhouden.



En daar vinden we meteen al het eerste probleem van de film: Als de Ghost Rider is de held te sterk, er wordt geen enkele echte strijd geleverd en hij lijkt onkwetsbaar, wat je als kijker nou niet bepaald betrokken houdt bij de hoofdpersoon. Ook een subplot waarbij Blaze zijn oude liefde Roxanne (Eva Mendes) weer tegenkomt komt totaal niet over, terwijl het eerste deel van de film eigenlijk zo slecht nog niet is. De special effects zijn van een zeer wisselend niveau, het ene moment barst er een spektakel los op je scherm om je vingers bij af te likken, terwijl de brandende schedel (toch wel het belangrijkste effect) los lijkt te staan van zijn omgeving.



Zijn er dan helemaal geen positieve punten? Och jawel, Sam Elliot is weer ouderwets leuk in zijn rol als The Caretaker en fans van Nicolas Cage kunnen weer bijna 2 uur lang genieten van zijn binnenmonds gemompel. Al met al stelt de film echter flink teleur; Wat een lekkere spektakelfilm had kunnen worden waarbij je met je verstand op nul ouderwets kon genieten van de actie, is helaas een nieuwe mislukking geworden. Althans, kwalitatief gezien dan, want de opbrengst van de film is al zo hoog dat er inmiddels gewerkt wordt aan een sequel, laten we hopen dat die meer pit zal hebben...