In 2003 werd Pirates of the Caribbean een onverwachte megahit en het duurde dan ook niet lang voor de vervolgen aangekondigd werden. Net als bij de Matrix-trilogie zou dit in feite één lange film worden die in tweeën geknipt is en na Dead Man's Chest, die vorig jaar verscheen, kunnen we nu dan eindelijk de afsluiter van de trilogie bekijken.



De film start in Port Royal, waar Lord Beckett tegenwoordig de macht heeft. Hij heeft Port Royal onder krijgswet geplaatst en enkele hooggewaardeerde rechten opgeschort, iedereen die op welke manier dan ook te linken valt aan piraten wordt ter dood veroordeeld. Dit blijkt al snel de halve bevolking te zijn en vrouwen noch kinderen worden gespaard. Wanneer een onzeker kind naar de strop wordt gebracht, begint hij een oud piratenlied te zingen... "The king and his men, stole the queen from her bed, and bound her in her bones. The seas be ours and by the powers, Where we will well roam."



Het kind weet waarschijnlijk niet dat dit de geschiedenis vertelt van Calypso, een heidense godin. Zij werd door de eerste raad van het piratenbroederschap vastgezet in menselijke vorm, zodat de mensen over de zee konden heersen. Jack Sparrow en zijn geliefde Black Pearl zijn inmiddels door de Kraken weggevoerd naar "Davey Jones' Locker", Beckett heeft Davey Jones in zijn macht, Will Turner heeft gezworen zijn vader (Bootstrap Bill) te bevrijden en Elizabeth Swann draagt de moord van Jack op haar geweten. Tenslotte is Barbossa opgestaan vanuit de dood en poogt Jack terug te halen uit The Locker met de hulp van Will, Elizabeth, Tia Dalma en de "trouwe" lieden van Jack's crew.



Aangezien The Locker in het rijk van de doden ligt vaart men er niet zomaar naartoe, daar zijn speciale kaarten voor nodig. Hiervoor moeten onze helden naar Singapore, daar ontmoeten ze Piratelord Captain Sao Feng. Tijdens een inval van Beckett's mannen maken Sao Feng en Will een deal achter de rug van Barbossa om: Sao Feng levert in ruil voor de kaart een schip en crew. Barbossa en co geraken in de Locker en vinden er Jack en The Black Pearl, ze geraken terug in de echte wereld, waar Sao Feng en Beckett op hun wacht. Het spektakel kan nu écht losbarsten...



In het vorige deel durfde Orlando Bloom als enige in de cast nog ondermaats presteren. In dit deel haalt hij dat gelukkig ietwat op en komt geloofwaardiger over, de rest van de cast blijft meesterlijk, met name Geoffrey 'Barbossa' Rush, die met zijn spel Johnny Depp van de 'troon der favorieten' dreigt te stoten. Het personage en de performance van Keith 'Teague Sparrow' Richards is gewoonweg subliem en de gemiddelde rockliefhebber begint zich af te vragen hoeveel Keith zelfs aan het acteren is. Tenslotte groeit het spel van Bill 'Davey Jones' Nighty verder en hij brengt het publiek in ontroering in de scène die hij deelt met Naomie 'Tia Dalma' Harris, die wederom de wereld verbaast met haar acteerwerk.



De muziek, wederom geschreven door Hans Zimmer, is volledig omgegooid, het enige dat overblijft van de thema's uit Dead Man's Chest is te vinden als ondersteunende muziek. In totaal heeft Hans Zimmer voor deze score 3 nieuwe thema's geschreven: een liefdesthema, een Oosters thema en een piraten thema. Ook deze film begint, net zoals The Curse of the Black Pearl, met een gezongen nummer, het bovengenoemde prachtige 'Hoist The Colours'. De Visual Effects lagen net zoals bij de voorgaande films in handen van de meesterstudio Industrial Light & Magic. Ondanks prachtige CG-prestaties in films als 300 en Spider-man 3 blijft het wonderbaarlijk wat deze kunstenaars uit hun mouw kunnen schudden.



Is er dan helemaal niets slechts te vinden aan "At World's End"? Helaas, er zijn toch wel enkele punten die moeilijk te verteren zijn. Allereerst duurt de film met zijn 168 minuten wel erg lang, in een bioscoop die geen pauzes houdt is dit een regelrechte aanslag op de blaas is. Door dit neven-effect raakt de kijker de aandacht van de film kwijt, dit kan de doodssteek inhouden. De overvloed aan verhaallijnen en subplots en wie wie nu eigenlijk aan het verraden is vereist de volle aandacht van de kijker. Vandaar dat een subplot zoals Jack's hallucinaties er zonder al teveel problemen uit had gemogen. Het tweede heikelpunt kan zijn het niet conventionele einde zijn. Wat dit is zullen we niet verraden, maar u zal zeker even verbijsterd in uw zetel blijven zitten...