Bijna vijftien jaar geleden maakte toneelschrijver Martin McDonagh de overstap naar de wereld van het witte doek met In Bruges. Die gitzwarte komedie met hoofdrollen voor Colin Farrell en Brendan Gleeson bleek uniek in zijn soort, waardoor de aankondiging dat de drie weer zouden gaan samenwerken enthousiast werd ontvangen. Veel overeenkomsten zijn er echter niet tussen dat debuut en The Banshees of Inisherin, hoewel het script wederom doordrenkt is met het woord fucking. Deze keer steevast uitgesproken als feckin', maar toch.

In plaats van het idyllische Brugge speelt alles zich deze keer af op het fictieve eiland uit de titel. Pádraic (Farrell) en Colm (Gleeson) zijn beste vrienden, totdat die laatste besluit dat hij verder moet met zijn leven en hun kameraadschap moet beëindigen. Dit begint met het simpele verzoek om niet meer te worden aangesproken door Pádraic, maar wanneer dit leidt tot onbegrip komt hij met meer drastische eisen.


De toneelachtergrond van McDonagh is goed merkbaar, doordat alles hier draait om de personages met mooie dialogen in een kleine omgeving. Hoewel de plot in eerste instantie misschien belachelijk klinkt, weet hij er een sterke tragikomedie van te maken over vriendschap en eenzaamheid. Het gestelde ultimatum staat symbool voor twee uit elkaar gegroeide zielen en de auteur brengt dit tot een prachtig einde.

Oké, naast het gescheld is er nog een overeenkomst met In Bruges; de zwarte humor is ook hier volop aanwezig. Kijkers die meer cynische grappen wel kunnen waarderen zullen hier regelmatig om kunnen lachen. De enige uitzondering vormt misschien de punchline van een scène waarin iemand wordt voorgelogen over het lot van zijn vader. Die grap valt uit de toon en werkt niet echt, maar verder is dit absoluut een geslaagde komedie.


Naast het scenario zijn de acteurs hier wel de grote sterren. Colin Farrell krijgt de meeste aandacht en lijkt op dit moment grote kans te maken op zijn eerste Oscar. Hij maakt van Pádraic een personage van vlees en bloed met zijn gehele mimiek en manier van praten. Het afgelopen jaar liet hij sowieso weer zijn veelzijdigheid zien met hiernaast nog rollen in After Yang, The Batman en Thirteen Lives. Zijn transformatie van de laatste jaren mag wel eens worden beloond.

Naast Farrel maken Brendan Gleeson, Kerry Condon en Barry Keoghan ook nog kans op Academy Awards, in alle gevallen is dat terecht. Aangezien Three Billboards Outside Ebbing, Missouri ook al voor vele nominaties zorgde moet heel Hollywood inmiddels wel in de rij staan om te mogen samenwerken met McDonagh.

The Banshees of Inisherin zal niet aan iedereen besteed zijn en is voor sommigen wellicht te traag, maar wie er rustig voor gaat zitten kan genieten van een van de mooiste en originele films van het jaar. Of het de hoofdprijs gaat grijpen bij de Oscars weten we pas over ruim een maand, maar ieder zichzelf respecterend filmliefhebber zou dit simpelweg moeten zien.