Wat is een RocknRolla? Het antwoord op deze vraag is, na een zeer stijlvolle opening, te vinden in de eerste paar minuten van de nieuwe film van Guy Ritchie. We houden allemaal van het goede leven; de ene wil geld, de andere drugs, sommigen gaan voor seks en weer anderen willen glamour of roem. Het verschil is dat een RocknRolla álles wil en in de film zien we dan ook een hoop typetjes voorbij komen die precies passen in het wereldje dat Ritchie geschapen heeft met films als Snatch en Lock, Stock and Two Smoking Barrels.

Het wordt teveel om alle personages op te noemen, maar de belangrijkste is toch wel One Two, sterk gespeeld door Gerard Butler die ondanks het ontbreken van de baard toch regelmatig doet terugdenken aan Leonidas. Samen met zijn partners Handsome Bob en Mumbles is hij geld schuldig aan Lenny Cole (Tom Wilkinson), de lokale gangsterbaas die heerser is over vrijwel al het vastgoed in de buurt. Wanneer die zaken gaat doen met een Russische miljonair (die overigens sterk lijkt op Abramovich) wordt het plot al wat ingewikkelder, want vanaf dat punt is er een constante stroom van geld tussen diverse partijen die elkaar allemaal 7 miljoen pond lichter willen maken.


Knap aan deze misdaadfilms van Ritchie is dat er altijd erg veel gebeurt in het verhaal en dit alles toch goed te volgen blijft. Zo ook hier, scène na scène krijgen we de ene verandering na de andere en toch blijft alles helder voor de kijker. Af en toe gaat het wel iets te ver, zo duurt een achtervolgingsscène met Russische kleerkasten net wat te lang, maar over het algemeen blijft de film boeiend genoeg om te blijven kijken.

Een ander speerpunt van de regisseur is ook hier bewaard gebleven; de humor is alom aanwezig en een subplotje over de geaardheid van één van de personages komt regelmatig terug om je weer een lachbui te geven. Mooi aan dit soort films blijft toch ook altijd het typische Engelse accent, dat zorgt er samen met het feit dat Engelse filmgangsters altijd tiptop gekleed zijn voor dat alles weer vertrouwd en sfeervol overkomt. Voeg hier ook nog wat passende muziek aan toe en je hebt weer een film van Guy Ritchie zoals we hem het beste kennen. Overigens wordt aan het einde van de film een vervolg al ludiek aangekondigd, het is alleen jammer dat dit blijkbaar over het minst interessante personage van de film zal gaan...