Dat het leven in de sloppenwijken van Brazilië niet bepaald gemakkelijk is weten we als filmkijker inmiddels maar al te goed, dankzij sterke films als City of God uit 2002. Het succes van die moderne klassieker heeft diverse vergelijkbare films opgeleverd, maar geen van allen waren van hetzelfde, hoge niveau. Ook het vervolg City of Men stelde teleur, maar nu is de schrijver van de originele film terug met Last Stop 174, een film die zowel qua verhaal als stijl doet denken aan zijn grote broer.

Het centrale thema bij deze Braziliaanse films is doorgaans misdaad onder jongeren, en ook regisseur Bruno Barreto is daar niet vanaf geweken. We volgen Sandro vanaf zijn geboorte, een jongen die bij voorbaat al weinig kans heeft om normaal op te groeien. Hij wordt bruut afgepakt van zijn verslaafde moeder en groeit op voor galg en rad, terwijl we hem verslaafd zien raken aan drugs. Wanneer de politie tijdens een grote schoonmaakactie dakloze jongeren neerschiet weet Sandro te ontsnappen, maar komt wel in de gevangenis terecht. Daar komt hij in aanraking met Allesandro, met wie hij verder het duistere pad afgaat.


De film volgt meerdere verhaallijnen, zo zien we ook de zoektocht van een moeder naar haar zoon en komen we op diverse punten in het verhaal de vriendin van Sandro tegen. Uiteindelijk heeft alles echter maar één doel: laten zien dat Sandro maar weinig keuze had om bus 174 te overvallen, een waargebeurde gebeurtenis waar de film om draait. Verrassend genoeg komt deze overval pas laat in de film naar voren, er had meer in gezeten door dit wat eerder te introduceren om zo de spanning op te bouwen.

Dat gevoel komt op meerdere terug, de film is aardig uitgewerkt, maar veel elementen hadden beter gekund. Nu komt het over als een opgewarmd restje van de eerdergenoemde films, terwijl het verhaal best interessant is. Met wat meer knip- en plakwerk had deze film naar een hoger niveau getild kunnen worden, maar in zijn huidige vorm is Last Stop 174 een prima film geworden. Het was uiteindelijk zelfs de Braziliaanse inzending voor de Oscar voor Beste Buitenlandse Film, maar dat was net iets te hoog gegrepen.