Reacties (2)

Hagar
donderdag 13 september 2012 om 11:15

Paar puntjes aftrek voor het einde, maar wat een sterke film verder!
Ik denk wel dat goede filmmuziek de films van Hitchcock vele malen spannender zou maken!

EdwinBeek
donderdag 29 augustus 2013 om 22:15

Wat is er toch mis met de vogeltjes? Ze zijn boos! En de mensheid zal ervan lusten!

Hitchcock geeft subtiele hints naar het 'waarom' maar heeft de waarheid in het midden gelaten. Leuk, want dat maakt de film multi-interpretabel. . Voor mij het meest positieve aspect van de film. Want ik heb een soort haat-liefde verhouding met deze Hitchock.

Het 1e deel is wel ERG traag en saai. Dit komt de karakter-opbouw ten goede, maar als kijker moet je er wel eerst door zien te komen. Daarbij komt dat Tippi Hedren nu niet bepaald een wereldactrice is waardoor haar toch al wat ongeloofwaardig geschreven personage nog meer aan kracht inboet. Komt ook door de soms stroeve dialogen die vol zitten met symboliek; "Back in your gilded cage, Melanie Daniels!"

Maar als Hitchcock eenmaal de vogels uit hun kooitjes laat gaat het tempo drastisch omhoog. Suspense-opbouw is ijzersterk; de schoolscene ga je niet snel meer vergeten.

Het geluidsontwerp is eveneens indrukwekkend. Dit vogelgekrijs blijft tussen de oren hangen. Muziek had inderdaad nog meer kunnen toevoegen al was de afwezigheid een bewuste keuze.

Special effects waren voor hun tijd (en soms nu nog) indrukwekkend. Leuk weetje; de man die heeft meegeholpen aan het ontwerp van Mickey Mouse is ook verantwoordelijk geweest voor de optische vogel-illusies in deze film; Ub Iwerks! Hij had het "Sodium Vapor-proces" uitgevonden voor o.a. "Mary Poppins" en Hitchcock was onder de indruk van het resultaat en huurde de man in.

De hele film maakt ondanks zijn tekortkomingen een memorabele indruk. Maar ik vind de film als geheel iets te onevenwichtig om het maar weer eens 'een meesterwerk van Hitchcock' te noemen...