Een nieuwe productie van Paul Thomas Anderson is altijd iets waar menig filmliefhebber reikhalzend naar uitkijkt. Waar zal de cineast deze keer mee aankomen? Zijn films zijn altijd anders, maar hebben toch iets herkenbaars. Ook in zijn nieuwste werk is zonder twijfel de hand van de meester direct terug te vinden.

Voor Licorice Pizza keert PTA weer terug naar de jaren '70. In de San Fernando Valley leren we Gary kennen, een tiener gespeeld door Cooper Hoffman die wijzer is dan zijn leeftijd doet vermoeden. Hij vindt zichzelf een geboren ondernemer en is altijd wel bezig met het opzetten van iets nieuws. Wanneer hij de oudere Alana (Alana Haim) leert kennen is hij al snel geïntrigeerd door haar verschijning en neemt hij haar mee in zijn grootse plannen.


Het script dat Anderson zelf schreef is vooral een aaneenschakeling van losse scènes. We leren de twee hoofdpersonages kennen door te zien wat ze dagelijks meemaken en voelen ook hoe ze steeds dichter tot elkaar komen, ondanks hun leeftijdsverschil. Deze opzet leent zich ook uitstekend voor een aantal mooie cameos van Bradley Cooper, Tom Waits en Sean Penn.

Helaas koos de regisseur er wederom voor om een Aziatisch stereotype in de film te stoppen, deze keer door een blanke man die zijn Japanse vrouwen op bizarre wijze toespreekt. De opzet is om juist dat personage zelf belachelijk te maken, maar anno 2022 is dit een uiterst ongepaste zet.


Philip Seymour Hoffmans zoon Cooper maakt hierin zijn debuut en maakt direct indruk. We zien wat van zijn vader terug in zijn mimiek, maar het lijkt erop dat hij ook op zichzelf een mooie carrière in het verschiet heeft. Alana Haim is eveneens een goede keuze gebleken, de twee hebben daadwerkelijk chemie op het witte doek.

De film kabbelt voort en houdt de aandacht vast, maar toch hadden we er wat meer van mogen verwachten. Licorice Pizza is een goede film en zeker een aanrader voor alle filmliefhebbers, maar het behoort niet tot de beste werken van de regisseur.